Biografia
(ur. 24 lutego 1884 r. we Lwowie, zamordowana w 1942 r. na Majdanku) – polska historyczka, archiwistka, sfragistyczka, autorytet w dziedzinie heraldyki.
Absolwentka historii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Po uzyskaniu doktora, a następnie habilitacji docentka nauk pomocniczych historii na Uniwersytecie Lwowskim, kustoszka Archiwum Ziemskiego i członek Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Współtwórczyni współczesnej polskiej terminologii heraldycznej, zwłaszcza języka blazonowania herbów. 8 marca 1925 została wybrana wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. Uczestniczka tajnego nauczania we Lwowie, działaczka Związku Walki Zbrojnej, aresztowana wraz z całą rodziną, zamordowana jesienią w obozie koncentracyjnym na Majdanku.
Ciekawostki/Cytaty
„listy odmalowują nam Sieneńską dziewicę nietylko jako świętą wizjonerkę, unoszoną ekstatycznie w sferę wyższą, gdzie nie mogą jej dosięgnąć nasze umysły i nasza miłość, ale jako kobietę obdarzoną tą samą naturą co my, podległą tym samym namiętnościom, która mówi naszym językiem, dzieli nasze uczucia i myśli. Nad horyzontem jej duszy przechodzą te same światła i cienie, które rozjaśniają, bądź zachmurzają nasze skromne żywoty. Miewa jak my, dni w których brodzi w słońcu i smętne nazajutrz, w których smutek i cierpienie następują po dniach radości i szczęścia”
„Katarzyna zaklina Elżbietę, aby użyła całego wpływu, jaki posiada nad synem swoim Ludwikiem i zachęciła go do zaciągnięcia się w szeregi krzyżowców. I tu jeszcze dochodzi do głosu cały zmysł praktyczny Katarzyny, jej dobra orjentacja w stosunkach europejskich. Mimo, że Ludwik był samodzielnym monarchą, od lat conajmniej trzydziestu, bo od śmierci ojca w 1342 r., a matka jego osobą podeszłą, Katarzyna musiała zdawać sobie sprawę z rzeczy nietajnej dla polityków europejskich, że matka Elżbieta odgrywała pierwszorzędną rolę na dworze węgierskim, że przy niej usuwała się w cień synowa, Elżbieta Bośniacka, toteż apel swój skierowała do tej, niepospolitej pod względem bystrości umysłu i energji w czynie, monarchini”.
„Św. Katarzyna Sieneńska a Elżbieta Łokietkówna” (1935)
Z racji na płeć, zmuszona została do przeprowadzenia swojej habilitacji w Poznaniu.
